London Part II

Hehe.... þetta er húmor. Ég næ ekki á nokkurn hátt lengur að tengjast inná þráðlausa netið heima… en hvert sem ég fer annað er þetta pís of keik. Eins og núna...sit ég á einhverju hótelskrípi í London og er að pikka upp signöl í umvörpum. Reyndar fylgir ekkinetaðgangur hótelinu en eitthvað er að banka hjá mér... reyndar svo lágt signal að ég kemst ekki á netið og skrifa því þessa bloggfærslu og geymi til morguns...
Ferðin gekk stórkostlega fyrir sig og sigraði síðustu londonarreisu 10-0… enda var bara 1klst seinkun á fluginu versus 9 síðast. Svo hljóta að hafa verið einhverjir tónleikar í Reykjavík um helgina því vélin var stútfull af Londonarpoppurum og eitt stykki íslandpoppari… Biggi í Maus… Söngvarinn úr pönksveitinni gömlu sem ég man ekki hvað heitir en Bryndís veit hver er var að henda af sér heilu bandi… og svo var einn svaka sætur með grátt hár sem daðraði við mig með augunum í hvert skipti sem þau mættu mínum… vúhú.
Það var einungis einn hlutur sem tókst að fara í taugarnar á mér, en það var að ég fékk gluggasæti. Svo kem ég inní vélina og þá situr gaur í gluggasætinu mínu. Þá hugsaði ég að þetta væri grey grey útlendingur sem langaði að sjá hraunið í suddanum kveðjandi landið eftir a dirty weekend. Svo ég ákvað að láta ekki þjóðverjan í mér taka yfirhöndina. Nei, nei…. Þá er þetta bara keflvíkingur….. flugumferðarstjóri! Kommon… og hann heyrði mig segja við flugfreyjuna að ég ætti að vera í 1A en ég myndi bara setjast þarna. Dóni!
Anywhos… var komin uppá hótel um átta. Á þessum líka geggjaða stað! Hyde Park er bara hinu megin við götuna og Queensstreet í fimm mínútna göngufæri. Og svo miklu meira hómí en þetta Hilton sem ég var á síðast. Herbergið mitt er reyndar með skítugu teppi og allar skúffurnar í náttborðinu eru bilaðar, húnar brotnir og þar fram eftir götunum. En ég gef þessu hóteli tíu stjörnur fyrir 4 metra háa bogadregna gluggann og veggfóðrið með útbólgna blómamunstrinu. Sem er reyndar farið að flagna og detta af í öllum hornum. Og rósetturnar í loftinu og sturtuhengið sem er með blúndugardínu að framan. Og bleiki og guli klósettpappírinn. Og indverjarnir í móttökunni sem eru ekkert nema hógværðin og kurteisin uppmáluð.
Fór svo niðrá Queensstreet, neitaði að láta singulstatusinn minn senda mig á singul staði eins og Mcdonalds, Subway eða Starbucks og settist alalalein inná sushi staðinn Saki… og þegar þjónninn spurði mig hvað ég vildi þá opinberaði ég vankunnáttu mína á japöskum mat og sagði "well, what do you recommend"… og fékk FULLT af mat. Ein á borði innan um ekkert nema vini eða pör OG með prjóna… there is a culture I’ve never put my mind to learning…. en’etta var gott… og gaman… svo gaman að þegar 60 maður á leiðinni heim sýndi mér hnefann… þá nennti þjóðverjinn í mér ekki að hneykslast…
Og svo er ég að fara að vinna með fullt af hvítum stífum skyrtum á morgun sem spurja mig stanslaust hvernig mér líði... Ég á svo eftir að vera með brosharðsperrur annaðkvöld … ójájá