one week down...

Dagar eins og þessir eru vinsamlegast beðnir um að koma með minnst tveggja mánaða millibili. Ég mætti stundvíslega klukkan 10 og var tilkynnt að ég hefði seinkað hópfundi um heilan klukkutíma. Ástæðan fyrir þessu var samt sem áður póstþjónaklúður sem gerði það að verkum að ég fékk ekki póstinn um fundinn fyrr en klúðrir var lagað... og þá var ég svo uppnumin yfir því að fólk hefði verið að reyna að ná í mig án þess að ég vissi af því að ég las varla yfir póstinn. Í sama póstþjónaklúðrinu í gær tókst mér að missa öll þau sexhundurð skeyti sem í pósthólfinu mínu voru og ég hafði ekki nennt að flokka ... og ég meika ekki að hafa samband við einhverja vv og segja "heirru pósturinn með öllum id-unum sem þú sendir mér í gær og ég svaraði að ég væri að vinna í, hann er horfinn og ég var ekki að vinna í honum þanig að gætirðu send mér hann aftur...döh".
Svo tók ég í fyrst skipti lestina í vitlausa átt, sem var slæmt, því ég var þá þegar orðin of sein að skoða leiguíbúð og lét leigusalann bíða á lestarstöðinni eftir mér í hálftíma.
Góðu fréttirnar eru samt þær að ég ákvað að skella mér á íbúðina og flyt inn á mánudaginn. Mér leist við fyrstu sýn vel á hverfið sem er rétt inní zone 2 (Stepny Green), en samt mjög miðsvæðis. Rólegt hverfi og mun ég flytja inní 1930 blokkaríbúð, gaman gaman. Fékk síðan smá panikk attack yfir því að ég mun í fyrsta skipti á ævinni búa ein...alalalalein! Kom sjálfri mér þar með á óvart því ég hef vælt landshornanna á milli um hvað það verður nú mikið æði þegar ég get loksins búið ein. Al...al...ein. En núna get fengið heimsóknir og tekið á móti fólki með stæl...og vona bara að vinir og vandamenn skelli sér í eina helgarferð eða svo til mín og haldi mér frá því að verða paranoid í einsemdinni:)
Annars hefur þetta allt gengið mjög vel... Bryndísin mín er búin að vera engill að hýsa mig og hugga eftir erfiða daga, fæða mig,sjá mér fyrir bókmenntum, kynna mig fyrir vinum sínum og vera bara allt í allt eins frábær eins og hún er...