and the Oscar goes to....
Hér sit ég og horfi á Evróvision Bandaríkjamanna, Óskarinn. Það er búin að vera langur aðdragandi að þessari hátíð.. Golden Globes fyrir mánuði síðan var upphitun í klæðaburði fyrir fræga fólkið og gaf einnig forsmekkin að því hvaða myndir yrðu sigurstranglegar í ár.
Eftir þá verðlaunaafhendingu fóru slúðurfréttamenn í Hollywood að taka löng viðtöl við alla leikarana sem voru tilnefndir til að reyna að búa til drama fyrir kvöldið. Greyið fólkið þurfti að sýna nógu mikinn spenning yfir því að vera tilnefnt, hógværð yfir tilnefningunni sem og að þurfa að bera sig saman við hina sem hlutu sama heiður á smekklegan hátt. Kynnir hátíðarinnar, sem er nýr (Billy Crystal fékk loksins frí), hefur hlotið mikla umfjöllun síðustu vikur. Bókin hans er orðin Best-Seller, fær sér kynningarborð í öllum bókaverslun og það er búið að fara yfir lífshlaupið, sigra og sálufélaga og allt það.
Mér heyrist á öllu að það séu Óskar get-to-gether vítt og breytt um bæinn í kvöld. Kannski ekki beint sömu stuðpartýin og við höldum til heiðurs Júróvisjón, enda hefðu þeir ekki haldið keppnina á sunnudegi ef það væri svo.
Það var allavegana það sem mér heyrðist á bróður Amber þegar við fórum öll saman í brunch í dag í the Greenhouse í Cambridge, hinu megin við götuna frá Harvard. By the way að þá er Harvard ekki alveg eins impressive og hann var í hausnum á mér, bara nokkrar múrsteinsbyggingar. En ég var auðvitað svo ignorant áður en ég kom hingað að ég hélt að Harvard Háskóli væri í bænum Harvard ... einhversstaðar í Bandaríkjunum... ekki í Camebridge Boston. Ég var búin að ganga nokkrum sinnum framhjá honum þegar að einhver benti mér á að þetta væri málið!
Amm, eftir að hafa eytt allri síðustu viku í veikindi, þar á meðal tveimur dögum í svefndái í rúminu mínu, með ekkert nema nokkrar bækur til að hugga mig, er ég komin aftur á stjá. Ég eyddi helginni mestmegnis með Amber og (ennþá) kærasta hennar Ryan. Ég verð að segja að það er frekar taugatrekkjandi að hanga með fólki sem hefur hætt og byrjað saman tvisvar sinnum á síðustu tveimur vikum. Skot og ásakanir fljúga á milli þeirra hægri vinstri og vopnahlé eru ekki tekin þrátt fyrir gesti og gangandi. Í sitthvoru lagi eru þau blíð sem barnsrass, en samstíga fá þau hár mín til að standa á endum. Ég bið til guðs að það komist niðurstaða í þessu sambandi sem fyrst.
Eftir þá verðlaunaafhendingu fóru slúðurfréttamenn í Hollywood að taka löng viðtöl við alla leikarana sem voru tilnefndir til að reyna að búa til drama fyrir kvöldið. Greyið fólkið þurfti að sýna nógu mikinn spenning yfir því að vera tilnefnt, hógværð yfir tilnefningunni sem og að þurfa að bera sig saman við hina sem hlutu sama heiður á smekklegan hátt. Kynnir hátíðarinnar, sem er nýr (Billy Crystal fékk loksins frí), hefur hlotið mikla umfjöllun síðustu vikur. Bókin hans er orðin Best-Seller, fær sér kynningarborð í öllum bókaverslun og það er búið að fara yfir lífshlaupið, sigra og sálufélaga og allt það.
Mér heyrist á öllu að það séu Óskar get-to-gether vítt og breytt um bæinn í kvöld. Kannski ekki beint sömu stuðpartýin og við höldum til heiðurs Júróvisjón, enda hefðu þeir ekki haldið keppnina á sunnudegi ef það væri svo.
Það var allavegana það sem mér heyrðist á bróður Amber þegar við fórum öll saman í brunch í dag í the Greenhouse í Cambridge, hinu megin við götuna frá Harvard. By the way að þá er Harvard ekki alveg eins impressive og hann var í hausnum á mér, bara nokkrar múrsteinsbyggingar. En ég var auðvitað svo ignorant áður en ég kom hingað að ég hélt að Harvard Háskóli væri í bænum Harvard ... einhversstaðar í Bandaríkjunum... ekki í Camebridge Boston. Ég var búin að ganga nokkrum sinnum framhjá honum þegar að einhver benti mér á að þetta væri málið!
Amm, eftir að hafa eytt allri síðustu viku í veikindi, þar á meðal tveimur dögum í svefndái í rúminu mínu, með ekkert nema nokkrar bækur til að hugga mig, er ég komin aftur á stjá. Ég eyddi helginni mestmegnis með Amber og (ennþá) kærasta hennar Ryan. Ég verð að segja að það er frekar taugatrekkjandi að hanga með fólki sem hefur hætt og byrjað saman tvisvar sinnum á síðustu tveimur vikum. Skot og ásakanir fljúga á milli þeirra hægri vinstri og vopnahlé eru ekki tekin þrátt fyrir gesti og gangandi. Í sitthvoru lagi eru þau blíð sem barnsrass, en samstíga fá þau hár mín til að standa á endum. Ég bið til guðs að það komist niðurstaða í þessu sambandi sem fyrst.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home