Kakkalakki á klósettinu

... og svo varð ég veik aftur. En þar sem ég nenni ekki að tala um liðin veikindi, kvölina og angistina að þá ætla ég bara að segja frá góðu hlutunum sem þetta leiddi af sér.

Ég missti 2,5 kíló

Maginn á mér minnkaði. Dæmi: borðaði beyglu klukkan 10 í gærmorgun og var ekki orðin svöng klukkan 3.

Mér var svo óglatt að ég hafði ekki lyst á að reykja í 3 daga og þá var ég komin of langt til að halda ekki áfram. 7 dagar komnir í dag:)

Ég fékk frí frá Diskóhraðlestinni (nota bene St. Patreksdagur um síðustu helgi) og náði góðum svefni

Tada. Ekki verða of bjartsýn á að ég sé hætt að reykja. Ég tók aldrei ákvörðun um að hætta þannig að þó að ég fái mér sígrettu þá væri ég ekki einu sinni að svindla.

Aðfaranótt sunnudags missti ég hjartað í buxurnar þegar ég sá í fyrsta skipti kakkalakka í mínum hýbílum. Á griðarstað mínum í veikindunum, baðherberginu. Ég gargaði eins og smástelpa, lokaði hurðinni og hringdi í afmælispartýi á 4 hæðinni. Afmælisbarnið (Alyssa) kom niður í fylgd karlmanns. Þau réðust inná bað, drekktu kvikindinu í klósettinu og settu hann svo í samlokupoka til að taka með sem sönnunargagn. Þetta síðasta var auðvitað afleiðing ástands þeirra. Ég var bara fegin að losna við kakkalakkan úr íbúðinni... hefði verið með martraðir um að hann kæmi skríðandi uppúr klósettinu aftur! Íbúðin mín verður svo troðfyllt af eiturefnum í kjölfarið.

Amber og Ryan eru formlega hætt saman. Mjög ánægð að það er komin niðurstaða. Fékk að sjá breakup bréfið sem hann sendi henni í dag. Farið hefur fé betra.