Fritz Fílamaður

Er búin að sofa alla helgina... engin söfn, ekkert neitt að reyna að nýta tímann sem ég hef í London neitt...bara soooofa værum svefni. Fór á bjórkvöld með vinnunni á föstudaginn sem varð ansi skrautlegt. Ég Sarah, kærastinn hennar og Stephen enduðum á ölskralli ... þegar ég pæli í því þá enda ég alltaf ein með blessuðum Stephen í lokin á trúnói um hvað hann elski konuna sína mikið og um hvað ég sé endalaust sjálfstæð stelpa að mæta bara ein til Bretlands og redda öllu sjálf og allt það... sem mér finnst auðvitað bara sætt... Fyrir utan það að þá verður Stepehen afinn í laginu "Krakkar mínir, krakkar mínir, þegar ég var sjóari...."etc, því jafn litskrúðugt lífshlaup hef ég sjaldan ef aldrei á ævinni minni heyrt. Maðurinn byrjar í flughernum, verður svo næturklúbbaeigandi á Ibiza með öllu tilheyrandi og svo fullt fullt af sögum sem hann er stoltur af en ég kýs að ritskoða...

Víst að ég er búin að bitcha eins og bésevi um blessaðan Timminn að þá er kannski komin tími til að kynna aðra karaktera úr vinnunni til sögunnar...Vinnan mín skiptist í tvennt... það er tækniliðið sem ég vinn í og samanstendur af Stuart, Baldip, Stephen, Richard, Tim og mér. Allt eru þetta endalaust hamingjusamlega giftir menn (nema Tim, goes without saying) sem tala um hvað þeir eru ástfangnir af konunum sínum í tíma og ótíma... sem mér finnst eins og áður sagði endalaust sætt. Hinn helmingurinn af liðinu er markaðs og sölufólk sem vinnur og starfar á aðeins annan hátt en tæknigengið... allt frábært fólk þar á ferð ...

Og á meðan Tim kvartar og kveinar allan daginn, eins og áður hefur verið greint frá, þá er Stephen alltaf eins og Sergent Army General á frontlínunni í Persaflóanum, Baldip segir endalaust mikið af bröndurum... og er virkilega fyndinn... milli þess að segja "Steinunn, you don't know what my life is like"... sem er yfirborðskennt kvart um að það sé of mikið að gera. Stuart hinsvegar situr fastur í e-mail skriftum og ákvarðanatökum og ef maður þarf að fá athygli að þá verður maður að cirka út þessar fjórar millisekúndur sem hann er á milli e-mail skrifta og ákvarðanataka... og þá kemur hann af fjöllum þangað til hann áttar sig á að hann er á plánetu jörð og ég er mannvera af hans stofni að reyna að ná sambandi... Richard hinsvegar er alveg örugglega ein besta manneksja sem ég hef kynnst á ævinni... það er ekki til neitt illt í honum ... ávallt til í að hjálpa til, kryfja málin og koma verkefninu á réttan kjöl. Þegar ég sá hann fyrst, þá var hann að fara af skrifstofunni íklæddur James Bond 1960 og eitthvað jakkafötunum, með hattinn sinn, dagblaðið undir hendinni, skjalatöskuna og svo maður gleymi nú ekki regnhlífinni. Hann er aðeins afslappaðri núna. Og akkúrat vegna þess að hann er kurteisasti og siðprúðasti maður sem ég hef á ævinni kynnst, þá verð ég alltaf jafn hissa þegar hann segir hluti eins og "But that is just anal!!!"... bara einhvern veginn passar ekki! Þetta er semsagt tedrykkjuliðið sem ég vinn og hrærist með í daglegu amstri ...

Svo þegar ég var búin að sofa og sofa um helgina... kíkja með Bryndísi á "Birds eye view" kvikmyndahátíðina (themað: kvk leikstjórar) og borða mexíkanskann í Canary Wharf, sofa meira og meira, vakna í dag um þrjú og kíkja í búðir nirðí bæ, þá fór ég á ógeðslega góðan tælenskan stað og ákvað að labba uppí vinnu eftir það. Nema hvað, mæti ég uppí vinnu og fæ massívt kláðakast í andlitinu og lít núna út eins og fílamaðurinn! Sénsinn að ég geti farið svona í undergroundið... þannig að ég bara verð að sitja og bíða þangað til að andlitið á mér hjaðnar niður í eðlilega stærð! Skrítið, hef aldrei lent í þessu áður... hefur ábyggilega verið einhver forboðin jurt í Thai matnum góða....